Kort na de Tweede Wereldoorlog wordt er in Rhenen met een succesvolle actie maar liefst 400.000 gulden bijeengebracht voor de bouw van een nieuwe R.-K. kerk: de Gedachteniskerk. Slechts weinig in dit gebouw herinnert aan Cunera, al noemt de bijbehorende gemeenschap zich wel: de St Cuneraparochie.
Toch is Cunera onlosmakelijk met Rhenen verbonden. De majestueuze Cuneratoren steekt hoog boven het stadje uit en is van heinde en verre zichtbaar. In bijna alle steden die overgingen tot het protestantisme is het voornaamste kerkgebouw Grote of Oude Kerk gaan heten, maar in Rhenen heet deze nog altijd Cunerakerk, vaak in de volksmond verkort tot: ‘De Cunera’.
In 1987 werden de ‘Cunerafeesten’ gevierd met als hoogtepunt de
opvoering van het lekenspel over Cunera. Het feest had echter geen
enkele religieuze betekenis.
In de 90-er jaren ontstaat er nieuwe belangstelling voor Cunera, maar
dan met een cultuurhistorische insteek. Vrouwen die de naam Cunera
dragen (en mannen die Cuno heten) komen in Rhenen bijeen voor
een leerzaam, maar ook recreatief dagje. In 2000 wordt het
Cuneragilde (her)opgericht en enkele jaren later volgt de
Stichting Cunera-Nu. Beide instellingen bedienen de welkome toerist
door rondleidingen o.l.v. gidsen en een wandeltocht langs de oude
processieroute aan te bieden. Ook andere culturele activiteiten die
in relatie tot Cunera staan worden georganiseerd. Zo zijn er ook weer
tinnen pelgrimstekens (replica’s) verkrijgbaar en een met honing
verrijkt drankje dat de keel verzacht. Tijdens de viering van 750 jaar
stadrechten keerde de miraculeuze worgdoek voor een half jaar
terug naar de plaats waar ze sinds 1580 niet meer was gezien.
In het jaar 2010 werd er voor het eerst een Cuneradag georganiseerd
op 12 juni, de dag waarop men - in de middeleeuwen – de heilig-
verklaring van Cunera groots vierde. Een enthousiast comité
coordineert deze feestelijke dag
waarbij men de stad en Cunera stevig op de kaart tracht te zetten.